Carla Stam

Wilt u eens wat over u zelf vertellen?

Mijn naam is: Carla Stam, geboren op 17 april 1941, in Rotterdam.

Het was bijna nacht toen ik in de wieg werd gelegd. Mijn wieg stond in een nieuw, vrij bovenhuis. Er was al een grote zus van 7 en een broertje van 3 jaar oud. En het was oorlog in ons land.

Na de oorlog werd er in ons huis veel muziek gemaakt. In de huiskamer stond een grote vleugel. Er waren in die tijd veel muziekavondjes. Maar dan lag ik natuurlijk allang op bed. Ik lag achter de schuifdeuren van de huiskamer stil te luisteren. Mijn moeder speelde op de vleugel en mijn tante speelde viool. Er was ook een meneer die heel mooi kon zingen. De andere mensen in de kamer zaten stil te luisteren. Ik vond het erg jammer dat ik niet stiekem door een kiertje van de schuifdeuren kon kijken. Want aan de huiskamerkant hield een haakje de deuren potdicht. Mijn moeder speelde altijd hele lange pianostukken. Daar kreeg ik heel erg veel slaap van. En ik wilde helemaal niet slapen! Voor de grap opende mijn vader wel eens de muziekavond. Hij speelde op de vleugel altijd vrolijke liedjes, en zomaar uit zijn hoofd! Dat vond ik erg knap! Als mijn vader speelde viel ik nooit in slaap want die liedjes kende ik ook!

Overdag mocht ik spelen, maar dan ónder de vleugel, met mijn poppen. Misschien ben ik daardoor wel veel van muziek gaan houden. Ik ben later dwarsfluit gaan spelen en daarna kwam de panfluit er bij. In verschillende kerken mocht ik dikwijls met de organist een lied of een sonate spelen. Dat had ik eigenlijk heel leuk moeten vinden maar ik vond het toen erg griezelig.

Wat vond u het leukste aan uw schooltijd?

De lagere school, de basisschool dus, vond ik de leukste schooltijd. Vooral als we vakantie kregen. Daarna vond ik er niks meer aan. Maar ja… je moet, hè, je moet naar school, of je wilt of niet.

Wat vond u vroeg het leukste boek?

Mijn lievelingsboek was vroeger: Rozemarijntje, van W.G. van de Hulst. De Rozemarijntjesboeken staan nog steeds in mijn boekenkast. En ik las alle sprookjesboeken die ik maar kon vinden. Natuurlijk heb ik nog veel meer spannende en leuke boeken gelezen.

Wie vind u de beste kinderboekenschrijver van ons land?

Nu vind ik Guus Kuijer de beste kinderboekenschrijver van ons land. En wat dacht je van Annie M.G. Schmidt? Jip en Janneke moet iedereen lezen of gelezen hebben vind ik. Ben je al wat ouder, dan moet je zeker het boek van Anne Frank lezen.

Welke boeken zijn er van u uitgegeven?

In 2003 heeft Uitgeverij Mes Mijn eerste boekje uitgegeven. Het heet: een opdracht van groep 8. In 2004 is mijn boekje: Niks helpt! Uitgegeven ook bij Uitgeverij Mes. En in 2005 is bij Uitgeverij Mes mijn boekje Droomeiland uitgegeven.

Waarom schrijft u voor kinderen tot twaalf jaar?

Ik vind het fijn om voor kinderen tot ongeveer twaalf jaar te schrijven. Waarom? Tja… het is gewoon zo!

Hebt u zelf ook kinderen?

Ja, ik heb zelf ook kinderen. Twee grote zonen, twee schoondochters en drie kleinkinderen. Mijn kleine kinderen heten: Julia, Lukas en Titus.

Hoe komt u aan ideeën voor een boek?

Dat kan door de bakker zijn of door iemand uit de familie. Of door een herinnering die ineens komt bovendrijven. Maar meestal zijn het fantasiefiguren die gaan ‘leven’. En de dingen die ze doen, of meemaken, kunnen ook in het echte leven gebeuren. Mogelijkheden genoeg!

Heeft u ook hobby’s?

Naast het schrijven is er eigenlijk geen tijd meer over voor hobby’s. De gewone dagelijkse dingen moeten ook nog gedaan worden. Maar… ik hoop toch weer eens een poppenkamertje te maken. Dan kan ik onder het schrijven stiekem in het kamertje gluren! En ik wil heel graag nog eens een landschapje schilderen. Voor mijn verjaardag heb ik allemaal schilderspulletjes gekregen. Die staan nog nieuw in de kast.

Waarom schrijft u?

Omdat ik het niet kan laten. Ik vind het heerlijk! Als ik een dag niet kan schrijven word ik een beetje chagrijnig. Echt waar!

Waar krijgt u ideeën voor een boek?

Meestal thuis. Of onder het wandelen met Bobby, dat is mijn hondje!

Waar schrijft u het liefst?

Ja, dat is ook thuis. Maar ergens anders lukt het ook wel, hoor.

Hoe is u contact met uw redacteur?

Het is erg belangrijk dat je een goede band hebt met je redacteur. En ik vind het fijn dat hij met alle vrijheid mijn boekjes laat schrijven. Maar... pas op! Hij kan ook streng zijn hoor.

Wat is u droom?

Kinderboeken schrijven was al jaren mijn droom. Maar daar moet je veel tijd voor hebben, en ook een stil plekje. En ik moest een redacteur vinden. Iemand moet natuurlijk wel het schrijfwerk beoordelen. Toen dat allemaal was geregeld kon ik eindelijk beginnen. Na veel geschrijf werd mijn droom werkelijkheid.

Heeft u nog een tip voor andere schrijvers?

Welnee! Dat weten die schrijvers zelf wel. En dat is: Volhouden!!!